پرچم سرخ گنبدد منو رهانمیکنه         هرولهی سینهزنات آدمو مجنون میکنه

دلم میخوات که باز بیام زریحو در بر بگیرم انقدر بگم حسین حسین پایین پات بمیرم

داروی درد عاشقی سینه زدم تو حیئتت            اگه که باز نشد دوا شربت اشک تربتت

رومو زمین نزار بزارپاتو روی دیده ی زار             اگر واست زحمتی نیست یه شب بیا روزه ی ما

الا ای بلبل شیرین زبانم               زدی باخنده ات آتش به جانم

تو در طفلیو من درسن پیری           تو مرده زنده من چون مانم ای رود

بخواب امشب کهفدرا جان سپاری       لب اتشان به خون آغشته گردی

فلک امشب به حالم ناله سرکون           به قلب پرملالم ناله سرکون

فلک پرسیده ای از آسمانها                  کجارفته حلالوم ناله سرکون

خدایا خانمانم رفته بر باد                     که تنها آشیانم رفته بر باد

چه کس گیسوی خون افشانده برمشک        هزاران تیر را افشانده بر مشک

منو شرم از لبان اصغر عباس                تووشرم از دوچشمان ربابم